منصور امان
ضد حمله تبلیغاتی حُکومت ایران علیه اتهام ترور سفیر عربستان، دامنه غریب و نادر تری یافته است. پس از آنکه آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی اعلام کرد که قصد دارد "آبروی آمریکا را بریزد"، روز گُذشته (آدینه) دبیر شورای عالی امنیت ملی مُلاها، آقای سعید جلیلی، از فراز یک تریبون سُخنرانی، برای لحظاتی یک برگ کاغذ تشخیص ناپذیر را به تماشاچیان نشان داد که می گفت "سند حمایت و مداخله آمریکا در جریانهای تروریستی" است.
آقای علی خامنه ای روز چهارشنبه اطلاع داده بود که "یکصد سند غیرقابل خدشه از نقش آمریکا" در اختیار دارد. این سُخنان زمان کوتاهی پس از آن ایراد می شد که ایالات مُتحده پاسُخ رسمی حاکمان ایران به اتهام دسیسه چینی برای ترور سفیر عربستان در واشنگتُن را "یاوه گویی" خواند. رژیم جمهوری اسلامی تاکُنون از انتشار علنی پاسُخ خود که در قالب یک نامه محرمانه به کاخ سفید ارسال داشته، خودداری ورزیده است.
چنین می نماید که یکی از اهداف ادعای "صد سند" از سوی آقای خامنه ای، رویارویی با اتهامات بسیار دردسر ساز آمریکا به وسیله طرح اتهامات جنجالی تر و در پرتو قرار دادن موضوع اصلی از طریق گُشودن میدانهای فرعی درگیری باشد.
با نگاه به نتایج فوری و تاثیرات بر روند رویدادهای آتی، سیاستی که آقای خامنه ای "نظام" را روی آن کوک کرده، بیشتر به یک ریسک مُحاسبه نشده شبیه است. تاثیر بی واسطه دمیدن بر جنگ تبلیغاتی، افزایش بار تنش در فضای نامُساعدی است که همینگونه نیز با بُحران هسته ای، اتهام تروریسم دولتی و مُداخله گری خارجی تقویت می شود. از این رو، جنجال آفرینی آیت الله خامنه ای که به گونه انحصاری روی یکه خوردن حریف از "هوی بُلند" حساب باز کرده، استعداد زیادی دارد که به نتایج به کُلی واژگونه ای برای "نظام" ختم شود.
در همین حال، بهره سیاسی که مُبتکران "آبروریزی" می برند، در خوشبینانه ترین صورت تا هنگامی ست که ناچار نشده باشند کارتهای که ادعا می کنند در اختیار دارند را روی میز بگُذراند. این واقعیت که آنها مُهلت بی انتهایی برای سواری گرفتن رایگان از این مرکوب ندارند را پدیدار شدن آقای جلیلی در روز گُذشته به اثبات رساند.
نمایشی که او با دو زونکن و دو برگ کاغذ برگزار کرد را به راستی نمی توان تماشایی و موفقیت آمیز به شمار آورد، اما این ناکامی که با اعلام تحویل "اسناد" به سفیر سوییس (به عُنوان به‌عنوان حافظ منافع آمریکا در ایران) و آقای بان کی مون تکمیل شد، بیش از همه نشان می دهد که حاکمان ایران خود به راستی نمی دانند قصد دارند با این تاکتیک کُجا بروند.
در همین رابطه آقای مُحمد کوثری، یک سرکرده پیشین سپاه پاسداران و نماینده کُنونی مجلس مُلاها، پیش بینی کرده است که مُحتویات "زونکن"ها، "کُلی گویی" ارزیابی می شود و توجُه زیادی را برنخواهد انگیخت. او با اعلام اینکه "یکصد سندی که رهبر انقلاب فرمودند کلی‌گویی نیست"، مایل است اضافه کند: "به نظر می‌رسد فعلا در مجامع بین‌المللی کسی جرات و جسارت بررسی اسناد ایران را نداشته باشد."
تا این لحظه آنچه که آقای خامنه ای با "اسناد" خود و بسیج "نظام" پُشت سر آن به طور "غیرقابل خدشه" اثبات کرده، رد فرضیه "خودسر" بودن عوامل دسیسه ی ترور سفیر عربستان است.
آقای علی خامنه ای روز چهارشنبه اطلاع داده بود که "یکصد سند غیرقابل خدشه از نقش آمریکا" در اختیار دارد. این سُخنان زمان کوتاهی پس از آن ایراد می شد که ایالات مُتحده پاسُخ رسمی حاکمان ایران به اتهام دسیسه چینی برای ترور سفیر عربستان در واشنگتُن را "یاوه گویی" خواند. رژیم جمهوری اسلامی تاکُنون از انتشار علنی پاسُخ خود که در قالب یک نامه محرمانه به کاخ سفید ارسال داشته، خودداری ورزیده است.
چنین می نماید که یکی از اهداف ادعای "صد سند" از سوی آقای خامنه ای، رویارویی با اتهامات بسیار دردسر ساز آمریکا به وسیله طرح اتهامات جنجالی تر و در پرتو قرار دادن موضوع اصلی از طریق گُشودن میدانهای فرعی درگیری باشد.
با نگاه به نتایج فوری و تاثیرات بر روند رویدادهای آتی، سیاستی که آقای خامنه ای "نظام" را روی آن کوک کرده، بیشتر به یک ریسک مُحاسبه نشده شبیه است. تاثیر بی واسطه دمیدن بر جنگ تبلیغاتی، افزایش بار تنش در فضای نامُساعدی است که همینگونه نیز با بُحران هسته ای، اتهام تروریسم دولتی و مُداخله گری خارجی تقویت می شود. از این رو، جنجال آفرینی آیت الله خامنه ای که به گونه انحصاری روی یکه خوردن حریف از "هوی بُلند" حساب باز کرده، استعداد زیادی دارد که به نتایج به کُلی واژگونه ای برای "نظام" ختم شود.
در همین حال، بهره سیاسی که مُبتکران "آبروریزی" می برند، در خوشبینانه ترین صورت تا هنگامی ست که ناچار نشده باشند کارتهای که ادعا می کنند در اختیار دارند را روی میز بگُذراند. این واقعیت که آنها مُهلت بی انتهایی برای سواری گرفتن رایگان از این مرکوب ندارند را پدیدار شدن آقای جلیلی در روز گُذشته به اثبات رساند.
نمایشی که او با دو زونکن و دو برگ کاغذ برگزار کرد را به راستی نمی توان تماشایی و موفقیت آمیز به شمار آورد، اما این ناکامی که با اعلام تحویل "اسناد" به سفیر سوییس (به عُنوان به‌عنوان حافظ منافع آمریکا در ایران) و آقای بان کی مون تکمیل شد، بیش از همه نشان می دهد که حاکمان ایران خود به راستی نمی دانند قصد دارند با این تاکتیک کُجا بروند.
در همین رابطه آقای مُحمد کوثری، یک سرکرده پیشین سپاه پاسداران و نماینده کُنونی مجلس مُلاها، پیش بینی کرده است که مُحتویات "زونکن"ها، "کُلی گویی" ارزیابی می شود و توجُه زیادی را برنخواهد انگیخت. او با اعلام اینکه "یکصد سندی که رهبر انقلاب فرمودند کلی‌گویی نیست"، مایل است اضافه کند: "به نظر می‌رسد فعلا در مجامع بین‌المللی کسی جرات و جسارت بررسی اسناد ایران را نداشته باشد."
تا این لحظه آنچه که آقای خامنه ای با "اسناد" خود و بسیج "نظام" پُشت سر آن به طور "غیرقابل خدشه" اثبات کرده، رد فرضیه "خودسر" بودن عوامل دسیسه ی ترور سفیر عربستان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر