امسال روز دانشجور (16 آذر) در حالی از راه می رسد که جلادان و دژخیمان استبداد حاکم، به خیال خود فضایی گورستانی را بر دانشگاهها حاکم کرده اند. با روی کار آمدن پادوی گوش به فرمان خامنه ای، دولت امنیتی – نظامی سعی زیادی کرده است تا نظم پادگانی خود را بر دانشگاهها تحمیل کند. بگیر و ببند دستگاه داغ و درفش رژیم ولایت فقیه با فراخواندن دانشجویان به کمیته های انضباطی و ستاره دار کردن، محرومیت از تحصیل و اخراج آنها برای خاموش کردن صدای دانشجویان ادامه دارد. همکاری تشکلهای دست ساز حکومت با نهادهای امنیتی برای شناسایی و دستگیری دانشجویان فعال، تعداد بسیار زیادی زندانی را بر دانشگاه تحمیل کرده است. اخراج و باز خرید اساتید خُبره و آگاه و جایگزین کردن آنان با عوامل گوش به فرمان حاکمیت، خسارت دیگری است که دانشگاه به دلیل ترس رژیم از دانشجویان تحمل می کند. بازبینی کتابها و حذف بسیاری از رشته های علوم انسانی و تلاش دوباره برای انقلاب فرهنگی با طرح جدا سازی جنسیتی دانشجویان در جهت اسلامی کردن دانشگاهها، تلاش بیهوده اربابان قدرت و جانیان و دزدان ثروت ملی مردم است.
دانشگاه این مرکز فرهیختگی و علم اندوزی کشور، در مقاطع مختلف تاریخ و موقعیتهای خطیر کشور هیچ وقت پا پس نکشیده است و تلاش کرده است تا پژواک صدای آزدایخواهانه مردمی باشد که برای رسیدن به عدالت و دموکراسی از جان و مال خود مایه گذاشته اند.
حمله و هجوم گله های اوباش حکومتی چه در رژیم پیشین و چه در رژیم ولایت فقیه گواه این مدعاست. سرازیر شدن اوباش حکومتی در 18 تیر به کوی دانشگاه، تخریب کوی و ضرب و شتم دانشجویان و قتل تنی چند از آنان برای خاموش کردن صدای دانشجو بوده است.
در جنبش رنگین کمان سال 88 قبل از این که اوباش حکومتی به خیابانها گسیل شوند ابتدا دانشگاه را به خاک و خون کشیدند، دانشجویان را مضروب و محل زندگی آنان را تخریب کردند. دستگیری وسیع دانشجویان، برگزاری دادگاههای چند دقیقه ای، بلاتکلیف رها کردن دانشجویان در زندانها و ... همه و همه برای خفه کردن صدای آزادیخواهان دانشجویان انجام گرفته است.
اما دانشجویان قهرمان کشور همواره ثابت کرده اند که در برابر دستگاههای رژیم حاکم و ستمگر عقب نمی نشینند. اگر تنی چند از آنان دستگیر و روانه بازداشتگاهها شده اند، دیگرانی هستند که حرفها ناگفته آنان را با صدای بلند ادامه دهند. مجید توکلی، اشکان ذهابیان، کوهیار گودرزی ... و دستگیر می شوند، و رژیم گمان می کند کار را تمام کرده، اما اینگونه نیست. دانشگاه ساکت نمی نشیند و بار دیگر دانشجویان همچون ققنوس از خاکستر خود سر بر می آورند و با بیرق دانش و آگاهی پیشتاز فریادهای آزادیخواهانه مردم می شوند. فریاد "مرگ بر خامنه ای" و "مرگ بر اصل ولایت فقیه" در دانشگاهها طنین انداز می شود. سرود "ما زن و مرد جنگیم، به جنگ تا بجنگیم"، پر طنین از دانشگاه به گوش می رسد. دانشجو می ایستد و بر حق خود و مردم پایفشاری می کند.
تا دانشگاه است و علم و دانش اندوزی جوانان میهن برپاست، خیال دزدان و چپاولگران اموال مردم و سرکوبگران ضد آزادی و متحجران عهد بادیه نشینی نگران است. این دانشجو و دانشگاه است که با علم و آگاهی بساط شیادان و عوام فریبانی که با توطئه رمالان و جن گیرانی که سعی به بسط خرافه و خرفتی دارند را نقش بر آب می کند. از چاه جمکران آنان چیزی جز تباهی و خرافه و دلبستگی به رمالی و بیهودگی در نمی آید. دزدان میلیاردی در این چاهها امیال آزادیخواهانه مردم را دفن می کنند، تا بساط تباهی و جهل خود را گسترده تر گردانند. بی جهت نیست که دانشگاه و دانشجو را به خاک و خون می کشند و جاده جمکران را جهت خرافه متحجرانه خویش اسفالت و چراغانی میکنند.
در سالروز 16 آذر، یاد همه دانشجویانی که با رشادت و دلیری در برابر ستم رجالان حاکم سر خم نکرده و سینه سپر کرده اند را گرامی می داریم. یاد شهدای دانشجویان از شریعت رضوی، مصطفا بزرگ نیا و احمد قندچی تا مصطفا غنیان، ندا آقا سلطان و کیانوش آسا همیشه در یاد و خاطر جمعی ما زنده است. به یاد دانشجویان زندانی هر روز صدای اعتراض خود را جهت ویرانی زندان و سرنگونی رژیم زندان ساز و به بند کشاننده آزادی خواهان بلندتر می کنیم.
دانشگاه این مرکز فرهیختگی و علم اندوزی کشور، در مقاطع مختلف تاریخ و موقعیتهای خطیر کشور هیچ وقت پا پس نکشیده است و تلاش کرده است تا پژواک صدای آزدایخواهانه مردمی باشد که برای رسیدن به عدالت و دموکراسی از جان و مال خود مایه گذاشته اند.
حمله و هجوم گله های اوباش حکومتی چه در رژیم پیشین و چه در رژیم ولایت فقیه گواه این مدعاست. سرازیر شدن اوباش حکومتی در 18 تیر به کوی دانشگاه، تخریب کوی و ضرب و شتم دانشجویان و قتل تنی چند از آنان برای خاموش کردن صدای دانشجو بوده است.
در جنبش رنگین کمان سال 88 قبل از این که اوباش حکومتی به خیابانها گسیل شوند ابتدا دانشگاه را به خاک و خون کشیدند، دانشجویان را مضروب و محل زندگی آنان را تخریب کردند. دستگیری وسیع دانشجویان، برگزاری دادگاههای چند دقیقه ای، بلاتکلیف رها کردن دانشجویان در زندانها و ... همه و همه برای خفه کردن صدای آزادیخواهان دانشجویان انجام گرفته است.
اما دانشجویان قهرمان کشور همواره ثابت کرده اند که در برابر دستگاههای رژیم حاکم و ستمگر عقب نمی نشینند. اگر تنی چند از آنان دستگیر و روانه بازداشتگاهها شده اند، دیگرانی هستند که حرفها ناگفته آنان را با صدای بلند ادامه دهند. مجید توکلی، اشکان ذهابیان، کوهیار گودرزی ... و دستگیر می شوند، و رژیم گمان می کند کار را تمام کرده، اما اینگونه نیست. دانشگاه ساکت نمی نشیند و بار دیگر دانشجویان همچون ققنوس از خاکستر خود سر بر می آورند و با بیرق دانش و آگاهی پیشتاز فریادهای آزادیخواهانه مردم می شوند. فریاد "مرگ بر خامنه ای" و "مرگ بر اصل ولایت فقیه" در دانشگاهها طنین انداز می شود. سرود "ما زن و مرد جنگیم، به جنگ تا بجنگیم"، پر طنین از دانشگاه به گوش می رسد. دانشجو می ایستد و بر حق خود و مردم پایفشاری می کند.
تا دانشگاه است و علم و دانش اندوزی جوانان میهن برپاست، خیال دزدان و چپاولگران اموال مردم و سرکوبگران ضد آزادی و متحجران عهد بادیه نشینی نگران است. این دانشجو و دانشگاه است که با علم و آگاهی بساط شیادان و عوام فریبانی که با توطئه رمالان و جن گیرانی که سعی به بسط خرافه و خرفتی دارند را نقش بر آب می کند. از چاه جمکران آنان چیزی جز تباهی و خرافه و دلبستگی به رمالی و بیهودگی در نمی آید. دزدان میلیاردی در این چاهها امیال آزادیخواهانه مردم را دفن می کنند، تا بساط تباهی و جهل خود را گسترده تر گردانند. بی جهت نیست که دانشگاه و دانشجو را به خاک و خون می کشند و جاده جمکران را جهت خرافه متحجرانه خویش اسفالت و چراغانی میکنند.
در سالروز 16 آذر، یاد همه دانشجویانی که با رشادت و دلیری در برابر ستم رجالان حاکم سر خم نکرده و سینه سپر کرده اند را گرامی می داریم. یاد شهدای دانشجویان از شریعت رضوی، مصطفا بزرگ نیا و احمد قندچی تا مصطفا غنیان، ندا آقا سلطان و کیانوش آسا همیشه در یاد و خاطر جمعی ما زنده است. به یاد دانشجویان زندانی هر روز صدای اعتراض خود را جهت ویرانی زندان و سرنگونی رژیم زندان ساز و به بند کشاننده آزادی خواهان بلندتر می کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر